Onderhandelen

Een vriendin mailt dat ik behalve al die boeken natuurlijk nog veel méér over heb.
Klopt. De magneetjes bijvoorbeeld.
Ik zeg dat zij ze van mij mag hebben voor (zéér laag bedrag) per stuk.
Waarmee ik natuurlijk bedoel: een kleine selectie die zij toevallig leuk vindt.

Waarop zij terugmailt dat een vriendin van háár een webwinkel wil beginnen en dit zou echt iets voor haar zijn.
Ho ho! mail ik haastig terug.
Dat zéér lage bedrag gold jou! niet een vreemde.

Snapt ze.
Maar: wat heb ik nog meer dat ik als partij zou willen overdoen (behalve die magneten)?
En dan: “Over hoeveelheid en prijs moet natuurlijk onderhandeld worden.”

Kramp in mijn maag.
Steen in die maag.
“Blijf van mijn magneetjes af!” in mijn kop.

Conclusie: volgens mij ben ik er nog niet aan toe, aan het wegdoen van mijn prachtartikelen.
Die boeken, dat is al een giga-stap.