Niet alle konijntjes die worden gekoppeld houden van elkaar.
Soms tolereren ze elkaar. Soms zijn ze wel een tijdje verliefd maar hebben ze dan opeens een ‘falling out’.
Ik ken dat laatste en het is naar en leidt tot 1 angstig konijn (meestal het mannetje) en apart voeren.
Zodat hij wel in leven blijft en soms een beetje geniet van lekkere hapjes maar gelukkig is volgens mij andere koek.
Het kan nóg erger. Een Facebook vriendin van me woont in San Diego met een mini vrouwtjes konijn en een soort Vlaamse reus. Ze vónden elkaar leuk. En toen niet meer.
Zodat zij een paar dagen geleden met hém bij de dierenarts zat omdat ze door de afrastering waren heengebroken en de kleine bitch had geprobeerd zijn penis af te bijten. Dát was niet gelukt maar alles er omheen was opgezwollen en zeer pijnlijk.
Oscar, dat is mijn bruine konijn, had ooit Coco als partner.
Ze was niet erg aardig tegen hem maar hij hield wel veel van haar.
Een paar dagen voordat ik in het voorjaar weg ging lag Coco opeens dood.
Oscar bleef zitten op de plek waar het lijkje had gelegen. Hij vond niks meer aan het leven.
Toen kreeg ik via een opvang Carmen.
Die stapelgek is op Oscar. Zó gek dat het geflikflooi hem soms te veel wordt en hij even op zichzelf wil zitten.
Pas op! wijs haar niet te erg af! zou ik willen zeggen.
En hem vertellen over Pierre in San Diego.
Als waarschuwing.
Geef een reactie