Iemand mailde me laatst: als je Tashi zo leuk vindt, neem dan een eigen pup.
Is goed voor de lichaamsbeweging/conditie en het overgewicht.
Ik mailde terug dat behalve een paar katten die dat niet zo leuk zouden vinden er nog een probleem is nl dat ik niet een hond kan opvoeden.
“Wil je dat alsjeblieft niet doen, liefie” is niet wat Martin Gaus aanbeveelt.
Vanavond ging ik knagers voeren. En legde een eitje neer voor egel die ik vijf minuten eerder (teleurgesteld, want: geen eitje?) in de bosjes had zien verdwijnen.
Ik liep de schuur weer in en hoorde iets klagen. Kipje?
Kipje. Agnes om precies te zijn.
Hoog zittend met rood aangelopen hoofd. Zoals ze wel doet als ze eitje wil/moet leggen en het er niet makkelijk uitkomt.
Ik aarzel tussen oppakken en buiten de schuur zetten of aanzien.
Ik zie aan, doe wat vage dingen en kijk net nog eens.
Agnes slaapt in de schuur of doet bekwaam alsof (met TL-licht vol aan).
Ik laat haar zitten en denk: morgen dus inderdaad half zes op (liefst iets eerder) en Agnes naar buiten laten.
Dat bedoel ik dus.
Kwa geen eigen ‘Tashi’.
(maar wel morgenavond de schuur om zeven uur dicht)
Geef een reactie