Guus heeft een ontstoken oogje.
Dat heeft Guus wel vaker en meestal trekt het vanzelf weer weg. Zodat ik daar in overleg met de dierenarts niets aan doe. Aangezien Guus zich niet een paar keer per dag even laat oppakken en vasthouden om iets in de oogjes te laten smeren.
Nu is het rechteroogje zo erg ontstoken dat er niets anders opzit.
R. en ik leveren Guus om twee uur af bij de dierenarts. We hoeven hem alleen eerst even te vangen (en vraag me niet hoe ik daarná zalf ga smeren).
Mbt het vangen hebben we een plan.
Ik doe ongemerkt door Guus het luikje tussen bijkeuken en schuur dicht.
Dan haal ik R.
Die sluipt het huis binnen zodat Guus pas laat dooor heeft dat hij er is en dus láát de bijkeuken invlucht waar R. hem dan kan grijpen waarna ik toesprint met het mandje en: bingo.
Alleen is het schuifje om het luikje af te sluiten zoek. Zodat ik iets in mekaar moest prutsen met karton.
Stiekem toen Guus naar buiten was. Alleen blijkt wanneer ik de schuur in loop dat Guus mijn gepruts vanaf de andere kant van het luikje aandachtig heeft gevolgd.
Er stopt een auto in de straat. Guus wil wég.
Ik doe boodschappen en kom het huis in. Guus staat over mijn schouder te loeren of ik wel alleen ben.
Guus heeft het door.
Geef een reactie