Muisjes

Ook vandaag zit Guus weer een groot deel van de dag voor de kier in het aanrecht.
Turend en wachtend op een muis.
Vanmiddag is het raak.
Hij heeft er 1.

Ik grijp Guus in zijn nek en probeer muisje af te pakken.
Guus laat muisje los dat wegsprint en weer wordt gevangen en dan weer ontsnapt naar ergens tussen de dozen links in mijn kamer (de keuken met het aanrecht is rechts).
Guus is nog een tijd bezig met zoeken maar geeft het dan op en nu ligt hij alweer een paar uur op bed.

Ik heb bij de dozen een stukje kaas neergelegd.
Voor het geval muisje wil eten maar eigenlijk meer om er achter te komen of muisje nog leeft.
Het ligt er zes uur later nog steeds.

Net sta ik bij het aanrecht.
Nog een half glaasje witte wijn dan ga ik naar bed.
Ik kijk naar de kier.
En zie het snoezige snoetje van mijn muis.
Die, vermoed ik, allang niet meer ‘mijn muis’ is maar een ver familielid.

Wat ze mekaar hebben doorgegeven is de truc: zie je Jeanne, steek dan je neusje uit de kier, snorhaartjes erbij, kraaloogjes.
Kijk haar aan.
Gevolg: ze opent de koelkast, snijdt een paar stukjes boerenkaas af.
Die legt ze voor de kier. Formaat precies goed: smakelijke hap maar niet te groot dus makkelijk naar binnen te sleuren.
Haal er in elk geval 1 binnen terwijl ze daar nog staat.
Dat vertedert haar. Dat vindt ze lief.
Dan doet ze het morgen dus weer.
(wel oppassen voor die Guus)