Uit Amerikaanse films ken ik de jaarboeken waarin bij foto’s een onderschrift staat: mooiste meisje, populairste jongen, most likely het ver te schoppen.
Dat laatste door branie en/of een studiehoofd.
Op mijn school waren geen jaarboeken maar ik denk dat ik kans had gemaakt een most likely te worden.
Wegens vlijtig en slim.
En dat ook nog tijdens mijn studie.
Toen niet zozeer wegens vlijtig maar wel wegens ondernemend en slim.
Ergens ging het mis.
Zoals bij veel mensen (denk aan de ‘Glory Days’ van Bruce Springsteen).
Meestal denk ik: oh well.
Al is het maar omdat er niet veel meer aan valt te veranderen.
Soms hoor ik opeens in het nieuws een vroegere klas- of studiegenoot die het véél verder heeft geschopt.
Of ik google, meestal getriggerd door iets heel anders, iemands naam en zie een indrukwekkend cv.
Dan baal ik een beetje.
En ook wel eens meer dan een beetje.
Maar de mooiste meisjes die niet meer mooi zijn (of wier schoonheid ze geen geluk heeft gebracht).
De populaire jongens die in een rotbaan zitten vastgeroest of werkloos thuis die helemaal niet meer populair zijn.
De ándere most likely’s die het ook niet hebben gered – die hoor ik natuurlijk niet en die vind ik ook niet op internet.
Geef een reactie