Ik schreef al eens over het meisje (31) M dat mijn hart brak.
Hier (<- klik)
Ik citeerde daar 1 zin die me pijn deed maar er waren nog veel meer zinnen en ze trapte echt op mijn hart.
Toch denk ik vaak: hoe kán dat nou! we waren toch maatjes? We hebben het toch ook leuk gehad?
Is dit een misverstand?
Ik weet dat het géén misverstand is want ik ken M als een driftkop die doordraaft en -dendert.
Dit is immers niet de eerste keer dat dit ons overkomt.
En toch en toch.
Toch denk ik soms: als ik haar nu eens een redelijke mail zou sturen.
Een ‘vind jij het ook zo klote dat het zo is gelopen’-mail.
Dat zou werken bij een redelijk iemand.
Niet bij een doordravende driftkop.
Die zou het alleen als een extra bewijs zien dat er iets helemaal niet spoort bij mij.
Ik stuur die mail dus niet.
Maar ik ben er wel verdrietig over.
Want we hébben het leuk gehad.
Vroeger.
ik snap hoe moeilijk het is en dat je haar mist, maar ik denk niet dat het een goed idee is haar een e-mail te sturen. Ze gaat je waarschijnlijk weer teleurstellen. Mocht zij spijt krijgen van haar woorden is de beurt aan haar kontakt met jou op te nemen lijkt mij. Maar ik weet het, ik heb gemakkelijk praten in deze.
Dank je, Oe. Je hebt natuurlijk gelijk.
Ik heb dus gisteren wel zo’n ‘redelijk mailtje’ geschreven maar het niet verstuurd.
Zoals ik zelf al schreef: ze kan doordenderen en volstrekt onredelijk zijn en zich vastbijten in haar eigen (on)gelijk.
Het is zinloos.
Het spijt me echt voor jou, want zij was een operamaatje.
goed idee om het wel van je af te schrijven (zowel hier als in een mail) maar om het niet te versturen.
Dank je.
Vind ik ook.