Op Facebook run ik een fangroep voor een sopraan.
Deze week is ze in China en via een andere fan hoor ik dat zij met me wil communiceren via WhatsApp (Facebook doet China niet aan) – “dat ga je toch wel regelen nu?!” dwingt de andere fan me.
Ik regel.
Met tegenzin want ik hád het niet voor niets niet.
Ik wil niet meer bereikbaar zijn dan noodzakelijk.
Ik wil zeker niet ‘zomaar’ worden gebeld.
Eerst gebeurt er niets.
Behalve dat de sopraan me bericht dat ze het druk heeft.
Vannacht stuurt ze me een uitvoerig bericht met foto’s en terwijl ik zit te worstelen met die foto’s belt me ook nog die andere fan op mijn smartphone (ik gaf hem het nummer omdat hij dat zou doorgeven aan de sopraan – verder houd ik het nummer geheim).
Ik moest mijn bericht van de sopraan checken! zei hij.
Ik zeg ik dat ik daar net mee bezig ben en (tactloos maar waar) voeg eraan toe dat ik telefoonangst heb wanneer hij me óók nog heeft gezegd dat de smartphone er nu eenmaal bij hoort en dat ik met de tijd moet meegaan.
Ik vind en zeg dat ik dat helemaal niet *moet* en dat ik nu verder ga met die foto’s.
Wat weer nieuw geworstel oplevert want ik stuur ze via de mail naar mijn PC en bewerk ze daar en kan ze dan eerst niet meer terugvinden!
Intussen had ik al een paar weken een beetje last van mijn rug (gevolg van al het in de tuin werken) en had ik me nét vandaag voorgenomen mijn rug een dag rust te geven maar één blik op het WhatsApp-bericht en het besef dat ik er enge dingen mee moest was voldoende voor een stekende pijn in de onderrug.
Die volledig bezit van me heeft genomen.
Ik zal niet zeggen dat rugpijn psychisch is.
Maar in mijn geval trekt een psychisch probleem me bij ‘enig ongemak’ wel over de grens naar ‘heel veel pijn’.
Lieve Jeanne, ik vind het heel begrijpelijk als je zegt dat je niet nog meer bereikbaar wilt zijn , en al helemaal niet als een ander je zegt dat dat er nu eenmaal bij hoort in deze tijd. Zet je telefoon lekker uit als je dat beter uitkomt en neem ook tijd voor jezelf. Ik zet dat ding zo vaak uit en als ik dan niet bereikbaar ben , nou lekker belangrijk dan !
Dank je, Henk.
Dank je voor je begrip en steun.
Ik vind het zo ontz vervelend wanneer mensen dit niet van me willen accepteren.
Ok! zij zijn ánders! maar ik ben dus zoals ik ben.
Het gevolg is dat ik nu alleen nog maar af en toe snel de phone aanzet om te checken of er een boodschap van de sopraan is en dan snel de phone weer *uit* om te voorkomen dat ik word gebeld.
Iemands telefoonnummer hébben betekent niet dat die iemand (ik in dit geval) ook telefoontjes van je verwelkomt.