Zoveel herinneringen.
Met Roelof ontdekte ik de klassieke muziek.
Soms een beetje tegen heug en meug en wil en dank: concerten die ik oprecht niet snapte! en dan vroeg ik Roelof of hij daar nou ook ‘verhaaltjes’ bij moest bedenken maar dat was niet zo.
Ik was dus echt ‘een beginner’.
Ook moeizaam: de ‘passies’.
Beter: Alfred Brendel.
Pianist.
En laat die nu opeens dood zijn.
94 en ik weet het: daar ’teken’ je voor.
Mij brengt het vooral herinneringen terug.
Van waar niet heen gaan en waar wél (Brendel) en hoe geweldig dat was en dat we een kast vol Brendel hadden en dat die nog best moeilijk te verdelen waren toen we uit elkaar gingen.
Geef een reactie