Magisch

De Winkel van Jeanne, mijn bedrijf, loopt al een tijd niet zo goed.

We dachten: andere look, betere zoekmachine, gebruik maken van de sociale media (jawel) – dat zou toch een forse slok op een borrel moeten schelen.
Investeren dus in die look etc. en toen hopen op een wonder en toen dat niet direct kwam hopen op dat wanneer de klanten het eenmaal zágen, hoe mooi de Winkel was geworden, dat ze dan zouden toestromen. Niet per se massaal, maar dat hoeft ook niet.
Gewoon 2-3 per dag en dan als het kan voor meer dan 2-3 Euro p.p. zou al heel mooi zijn.

Helaas.
En toen, opeens: wél.
Een week lang. En laat dat nou net de week zijn aan het eind waarvan R. terug komt van een vakantie.
Zodat ik hem zeg, zodra ik hem aan de telefoon heb: de Winkel lóópt.

Waarna alsof de duvel ermee speelt de Winkel stópt met lopen.
Alsof ik de winkelgodin heb getreiterd, uitgedaagd, getart.
En zij toen dacht: hoezo *loopt* de Winkel?
Dat bepaal IK!

En zij bepaalde: NEU…

Kréng dat ze is.
Wat ik durf te zeggen omdat het veel erger toch niet kan worden.