Na een nacht en een ochtend tot 12 uur (ik zou tussen 11 en 2 worden gebeld) denkend/piekerend:
– Loki is dood
– Loki gaat dood
– ze weten het (nog) niet zeker
– Loki komt terug naar huis (???)
word ik gebeld: het gaat goed met Loki, ik kan hem komen halen.
Er moeten nog wel een week pilletjes in (antibiotica en pijnstillers) en hij mag ook een week niet naar buiten om te voorkomen dat de wond vies wordt.
Hoewel, zoals de artsen steeds benadrukken, het ‘major surgery’ is en we natuurlijk ook nog niet weten of de tumor goedaardig of kwaadaardig was: Loki gedraagt zich als een blije kat.
Zelf tel ik mijn zegeningen.
Het is nog maar kort geleden dat Loki bij de dierenarts was wegens problemen aan zijn gebit. Toen betastte de dierenarts ook zijn lijfje maar vond niets.
Ik heb even overwogen om deze APK over te slaan vanwege het betasten en temperaturen en hartslag beluisteren. Toen dacht ik: dan maar over 3-4 weken, dan zit er wat tijd tussen ‘dierenarts’.
Maar ik kon direct afgelopen woensdag komen en dacht omdat het in combi met de ontklittende assistente was: laat ik het dan toch maar doen.
Dierenarts voelde de bobbel, röntgenfoto was onduidelijk en ik maakte een afspraak voor tien dagen later omdat het kón zijn dat er een opgepeuzeld dier dwars zat. Toen assistente Jolien Loki in de auto zette, zei ze dat ik me kon bedenken als ik toch eerder een echo wou.
Zodat ik amper tien minuten op weg alweer keerde en Loki afleverde voor die echo.
Waaruit weinig bleek behalve *misschien* tumor en ik kreeg het advies een expert ernaar te laten kijken.
Eind middag een telefoontje van de kliniek: de expert was 1x per 3 maanden dáár en ze kon haar vragen om op vrijdag langer te blijven. Graag!
De volgende ochtend: kan ik missch eerder die middag komen want er was iem uitgevallen. Ik kan.
De expert ziet de doodenge tumor die al aan het bloeden is en er moet een spoedoperatie wat weer kán omdat we naar eerder in de middag zijn verschoven.
Intussen ben ik nog steeds kapot van twee vrijwel slapeloze nachten en amper iets eten. Maar Loki ligt nu weer op mijn bureau zacht te spinnen en dit is dus geluk.
Ik leef helemaal met je mee. Wat een stress…..Zelf al heel lang poezen, veelal uit asiel/ afstand. Ik heb nu nog 1 poes, Keesje, met een rugzakje 15 jr. Nu ben ik vrijwilligster bij Stichting Scheldekat.
Dank je voor je lieve reactie.
Loki komt niet uit het asiel maar van een buurvrouw. Zij had hem overgenomen van weer iemand anders maar ze had ook een hond en Loki is panisch voor honden.
Zo kwam hij hier. Nu vier jaar en een paar dagen.
En ja, hij is 14-15 jaar en mogelijk was de tumor kwaadaardig maar ik zal alles doen om de dagen-weken-jaren die hij nog heeft geweldig te maken.
Voor ons allebei.