Aan de elke nacht opengebroken eieren weet ik dat er echt een egel door mijn tuin wandelt.
Slechts 1 x zag ik die vanuit het slaapkamerraam in het bijna-duister.
Vanochtend sta ik om zes uur in de tuin en hoor gegnuif.
Tussen de planten tegen mijn huis: twee egels.
Een loopt weg, dan terug, dan weg etc. terwijl de ander huft en puft en zich opblaast en weer inzakt.
Goeie kans dat de druktemaker de man is die ‘iets wil’ terwijl zij een dame is die zich het hof laat maken en allang heeft besloten of ze wel of niet met ‘m zal vrijen maar er lol in heeft hem een tijdje te laten zweten.
Ik haal de camera en maak foto’s die bijna allemaal onscherp blijken.
Dan trekt eerst Hij een sprintje naar de bossages onder de perenboom.
En Zij volgt.
Waarna het gegnuif in het duister verder gaat.
Dat is raar, denk ik.
Als de puffer idd de man is, waarom zou zij hem dan volgen?
Of zijn ze het al wel helemaal eens en is dit ‘gewoon’ voorspel?
Een half uur later ga ik nog eens kijken.
Ze zijn nog bezig met het gedoe.
Maar voor mijn ogen paren en dan ook nog eens zo lang dat ik er mooie foto’s van kan maken: ho maar.
Doen egels het met hun gezichten naar elkaar toe?
Ik bedoel maar, met al die stekels en zo . . . .
Wanneer ‘zij’ zover is laat ze zich van achteren door hem bespringen.
Dat kan alleen als zij al haar stekels helemaal plat legt, anders doet ze hem pijn.
Ze moet dus érg graag willen.
Misschien dat hij daarom zo’n toer bouwt.
Mooi!