Ik loop door mijn tuin met mijn camera om mijn nek.
Op zoek naar nieuwe bloemen om te fotograferen zodat ik dit jaar eens kan vastleggen wat hier in mei bloeit.
Een paar jaar geleden had ik huisoppassers die zich hadden verheugd op geel (ik plaatste op de oppassite een foto van de Gulden Roede) maar “er is hier alleen maar paars”.
Er is idd veel paars, zie ik, maar ook rood en blauw en wit en een hoop groen moet nog bepalen wat het wordt.
Dan zit er opeens een mini lieveheersbeestje op mijn mouw.
Het laat zich lastig fotograferen.
Het kruipt ook op mijn hand terwijl ik moeite doe het op een plant te laten plaatsnemen.
Blad voor het neusje houden helpt niet, hij wil bij mij blijven.
Blazen helpt ook niet.
Tenslotte toch maar heel voorzichtig eraf gezet.
Mijn niet zo spirituele ik gaat googlen: “Iedereen gelooft erin dat lieveheersbeestjes geluk brengen, dat ze jou beschermen en dat je een wens mag doen als je er één tegenkomt.”
En: “Indien een lieveheersbeestje op je hand kruipt dan zal je de ware liefde tegenkomen.”
Geef een reactie