Ik ben vier weken terug uit Arizona.
IK ben niet meer bruin en ik ben ook niet meer ontspannen.
Externe dingen zitten tegen (belastingaanslag, sputterende auto, schadeclaim wegens foto op Fanlog).
En ook interne dingen (mijn ziel en anderen die er aan trekken – en ik zelf natuurlijk ook).
Vanochtend mag ik weer rondje Middenweg lopen met L. en Tashi.
En zie ik de wereld door de ogen van een hondje dat alles even spannend en interessant vindt.
Alle lekkere luchtjes! Een kat op een vensterbank die wanneer Tashi erop afstormt opeens wég is (hoe kan dát nou?!).
Maar dit keer vooral: koeien.
Mij enthousiast begroeten wou Tashi wel.
Enthousiast afscheid nemen was er ook dit keer niet bij.
Ze had nl net een snoezige shelti gezien en daar ook even aan gesnuffeld. En toen die weg was, meende ze net lángs mij weer van alles te ontwaren dat véél boeiender was dan ik.
Dit alles in het besef dat ik wat ze ook doet van haar zal blijven houden.
Kijk, zó zou ik dus ook willen zijn.
Geef een reactie