Vanochtend had ik les 1 van mijn puppy-cursus.
Ik moet nog een hoop leren.
Ik krijg het nl niet voor mekaar om Tashi wanneer ze ‘trekt’ tot de orde te roepen met een ferme ruk aan de riem.
Omdat ik dat *zielig* vind.
Onderweg deed L. de oefening ‘zit’ en ‘af’ (oid) met Tashi. Zit ging goed, het andere (waarbij ze moest liggen) kostte moeite maar dat kon niet maar worden ‘gelaten’ omdat de pientere pup dan weet dat ze ermee weg kan komen bevelen niet op te volgen.
We deden ook de oefening ‘wat als de baas verdwijnt’ waarbij L. zich verstopte en ik met Tashi verder liep.
Drie, vier keer keek Tashi over het linker schoudertje toen stapte ze opgewekt met me dóór.
Dat was niet leuk voor de baas.
Eenmaal thuis (het laatste kwartier zeiknat van de regen) wou ik enthousiast afscheid nemen van Tashi. Kroelende pup tussen de benen, m’n gezicht likken, knagen op mijn hand.
Maar pup deed of ze me niet kende, wat heet: of ze me niet zág.
Pup wou naar binnen, pup was thuis.
Dat was niet leuk voor deze verliefde buurvrouw.
🙂 nee hoor, je wilt dat niet doen, die ruk omdat het alweer uit de tijd is. tegenwoordig leren we – als het goed is – positief gedrag belonen. clicker training kan ook… komt uit de dolfijntraining en is al jaren ook in de hondentraining ingevoerd. zelfs martin gaus die we nog goed kennen van het rukken aan de riem is er al op overgestapt 🙂