Leed

Vergeleken met een kapotte PC, een gecancelde vakantie en nu al een maand hevige rugpijn (en dank je, ik hoef niet méér rugadviezen, ik kom om in de adviezen en de pijn is er nog steeds) lijkt het misschien peanuts.
Maar dat is anders als je een kip bent.

Mijn vier kippen zijn eigenlijk twee stelletjes.
Greta en Klaartje zijn vriendinnen, misschien zelfs zussen.
Bernadette en An wáren geen vriendinnen maar zijn het intussen wel geworden.
Ze trekken wel op in een groep van vier maar ze *zijn* twee groepjes.

Dat blijkt weer eens nu Klaartje en An broeden.
Nog steeds ‘op niks’ en de afgelopen dagen eens te meer ‘op niks’ want Greta is of óók van de leg of ze verstopt haar eieren elders.

In de tuin lopen dus Greta en Bernadette.
Trek dan samen op, zou iemand die niks begrijpt van de kippenziel misschien zeggen.
Maar Greta en Bernadette hébben niks met elkaar.
Ze storen zich ook niet aan elkaar.
Maar ze gedragen zich of de ander net zo goed een fazant zou kunnen zijn of een roerdomp.
Een vogel, maar een zó ander soort vogel dat zij, als kip, er niets mee gemeen hebben.

Dat is dus leed.
Om opeens helemaal alleen te zijn in een grote tuin.

Wanneer ik de broedsters 3x per dag uit hun hok haal en ze snel eten, drinken, zandbaden, trekt Greta naar Klaartje en Bernadette zoekt aansluiting bij An.
De broedsters zien ze niet eens.
Leed dat niet valt te compenseren met extra aandacht en extra hapjes door een mens.
En dat misschien wel erger is dan mensenleed omdat er als kip niets aan valt te begrijpen.