Konijntjes

Gisteren duurt het erg lang voor ik de konijnen in de ren naast het huis zie.
In theorie kunnen ze in hun hol zitten.
Maar ik vrees dat ze weer een uitgang naar de -dichtbegroeide- voortuin hebben gegraven.

Wanneer ik vanochtend het hok van de kippen open zie ik Coco naast de ren zitten op het pad.
Ze laat zich makkelijk pakken en ik til haar in de ren.
Dat is één.

Even later zie ik Oscar in de voortuin.
Hij hopt braaf de tuin in wanneer ik het hek voor hem open.
Het duurt een half uur maar dan zit hij tegen de ren aan en grijp ik hem.
Ik spreek kalmerend, ik houd hem koesterend tegen me aan en Oscar doet of hij zich moet verzetten tegen een serial killer en laat mij gehavend achter.
 
Even later is Coco er opnieuw uit en Oscar ook.
Ik weet het nu ook niet meer.
Het enige dat ik kan doen is hopen dat ze niet de straat op gaan.