Vanochtend Sally en Thomas weer opgehaald.
Zal ze de rekening opsturen, vraagt de assistente.
Beetje vreemde vraag, want op de balie staat niet voor niets een pinapparaat.
Nee, zeg ik dus: ik betaal nu wel.
Het is véél. Zegt de assistente.
Met een verlegen lachje.
Hóe veel?
€ 233,70.
Had ik wel verwacht, zeg ik opgewekt.
Wat wáár is.
Ik heb daar eerder rekeningen betaald.
Ik krijg een factuur mee (niet om gevraagd).
Ik heb 50 Euro korting gehad, zegt de assistente.
“Wat aardig” zeg ik.
Thuis inspecteren de herstelde konijnen de ren.
Wanneer ik andijvie breng gromt Sally en rukt hem uit mijn handen.
Thomas eet niet direct zodat ik het ergste vrees maar het een uur later nog eens probeer – nu met wortel.
Thomas wil graag wortel.
Sally ook en gromt en gromt want o, ik zal toch eens niet alles eerst aan háár aanbieden.
Boos-grommende Sally. Wat een heerlijk geluid.
dat is goed nieuws. Iedereen weer ‘op honk’.
Wat heerlijk voor je!
(en dan bedoel ik niet de rekening)
Geld speelt geen rol als het om het geluk van de konijnen gaat = mijn geluk.