Konijnen

Toen ik weg was en R. hier dapper deed alsof alles leuk was, voltrok zich een drama.
Konijn Ginny ging dood.
Zomaar. Van de ene dag op de andere lag ze dood in haar hok.
Haar maatje Bugs moest een nieuw maatje hebben. Omdat een konijn alleen niet alleen een konijn alleen is, het is ongelukkig.
Op de foto: Ginny is het hangoorkonijn.

Dus nam R. contact op met de Knaagdierenopvang waar hij een week later Snoopy mocht komen halen. Een moeilijk plaatsbaar konijn nl niet aardig voor mensen.
Snoopy bij Bugs gezet. Ze waren niet vijandig, wel nieuwsgierig. En toen R. ze ‘s avonds eten gaf stonden de bakjes op een meter van elkaar.
De volgende dag was Snoopy verdwenen.
Paniek.
R. belde met mij (niet dat dat iets hielp) en hing posters op.
Ook dat hielp niet.

R. bracht verslag uit aan het Knaagdierencentrum.
We spraken af dat als het konijn opdook hij me op elk moment kon bellen, al was het midden in de nacht. Maar geen konijn.
Nu is Snoopy twee weken weg. De kans dat ze wordt gevonden is klein.
Bugs is nog steeds ongelukkig.

Stiekem had ik gehoopt dat R. een nieuw konijn zou regelen.
Die liet dat (terecht!) over aan mij.
Dus mail ik vandaag het Knaagdierencentrum met de tragische update en: mogen we nóg een konijn. En got, wat klinkt dat ziek. Maar zieker zou zijn: voor een tientje een nieuwe halen bij Ranzijn.

Ik mag een nieuwe.
Of eigenlijk: een oude.
“Snuf is een leuk zwart-wit konijn en al aardig op leeftijd. Ze is al 8 jaar.
Helaas werd er naar Snuf niet meer omgekeken en is besloten Snuf hier te brengen.
Ze zoekt dan ook een wat oudere, gecastreerde man waarmee ze haar laatste jaren kan doorbrengen.
Karakter: Goed en lief.”

Ik mag ook een bijna-nieuwe. De beeldschone, 3 jaar oude Ellen (steenkonijn met wildkleur).
Het wordt Snuf.
Volgende week gaan we haar halen. En dit keer plaatsen we haar niet meteen bij de ondanks zijn leeftijd (7) misschien wat érg enthousiaste Bugs maar eerst met een gaas ertussen.