Knallen

Ik sliep vannacht slecht en dacht: vanmiddag even dutten, en dan noodgedwongen doorhalen tot vannacht een uur of 1.

Ik heb buiten het vanaf 11 uur al knallende tuig gerekend.
Geen idee wát ze gooien. Rotjes – dat ook.
Maar ook véél zwaarder spul.
Om de minder dan een minuut.

Dat wordt dus geen middagdut.
Wat tot daaraan toe is.
Erger is het om mijn konijntjes en kippen bij elke klap in de stress te zien schieten.

Want ik weet het wat de idioten die zo nodig móeten ‘drijft’.
De dieren begrijpen niet waarom ze opeens in oorlogsgebied zijn beland.
De vogels vannacht om middernacht die in paniek de lucht in gaan evenmin.

Ik wens de knallers what goes around comes around toe.
En denk zoals elk jaar aan de dorpsbewoner die ooit een paar van die ettertjes die rotjes naar zijn konijnen wierpen in de kraag vatte en een namaakpistool op hun valse kopjes zette.

Ik woonde hier toen al.
Het dorp sprak er schande van.
Ik zeg maar zo ik zeg maar… je weet wat ik zeggen wil.