Knallen

Het vuurwerk is dit jaar vroeg begonnen.
Om tien uur de eerste knallen en daarna was het nooit lang genoeg stil om even een dutje te doen (=20 minuten) en het was links van het huis en rechts en er achter in de Beemster.
Vuurpijlen, ook toen het nog helemaal niet donker was.

Guus zat al snel onder het bed maar kwam er -macht der gewoonte- even onderuit om een uur of twee voor de middagsnack. Waarvan hij niet at omdat hij stijf stond van de zenuwen.
Hij overwoog een sprong via de afzuigkap naar de balk boven de keuken.
Maar durfde het niet aan.

Daarna was ik hem kwijt tot vijf uur zodat ik duizend doden stierf zo niet meer bang dat hij de tuin was ingevlucht. Het luikje had ik met opzet nog niet dicht om de stress niet te verhogen en de afgelopen jaren was dat een goed idee.

Om vijf uur nadat ik overal elders had gezocht scheen ik met de zaklantaarn onder het bed op de plaatsjes waar hij normaal zich *niet* verstopt. Daar zat-ie.
Meteen het luikje afgesloten, bak staat al de hele dag in de bijkeuken.

Het wordt een lange avond en straks ook nog mee-lijden met de knagers (mn de caven zag ik panisch wegduiken bij knallen) en de kipjes (idem).
En al die arme vogels in de bomen en de eenden in de polder en wie weet vinden de wormen vuurwerk ook wel doodeng.