Kippentaal

Een kip die een lekker hapje vindt, laat een typisch geluid horen. Een soortgenote snapt wat dat betekent en gaat direct kijken of er voor haar ook iets te halen valt.

Dat is, in het kort, waarmee het Australische duo Chris en Linda Evans op de proppen komen in het wetenschappelijke tijdschrift Biology Letters. Ze toonden aan dat een kip die net zelf een paar graankorrels heeft ontdekt, nauwelijks reageert op het typische getok, terwijl een hongerige hen er veel driftiger zoekgedrag van gaat vertonen. Andere kippengeluiden hadden dat effect niet.

Is dat nou zo’n wereldschokkende ontdekking? Jawel, vinden de Evansen, want “deze resultaten laten zien dat de voedselgeluiden van kippen representatieve signalen zijn”. Dat wil zeggen dat deze geluiden ervoor zorgen dat een kip informatie uit zijn geheugen haalt over een ‘klasse van externe gebeurtenissen’. Kortom: dit zou je taal kunnen noemen, al vermijden de onderzoekers dat woord zorgvuldig. Dit soort vermogens waren tot nu toe alleen aangetoond bij apen, stellen de onderzoekers.

(Bron)