Kip weg

De nieuwe kipjes zijn niet zo toeschietelijk als Greta en Klaartje.
Die kwamen aanhollen wanneer ik de schuurdeur open deed en stonden regelmatig op een stapeltje stenen naar binnen te loeren met een ‘komt er nog wat van’-blik.

Vanochtend zie ik ze alle drie, begin van de middag ook.
Later in de middag zie ik alleen Tosca en An maar dat is niet ongebruikelijk.
Die trekken altijd het meeste met elkaar op.

Iets na half vijf voer ik de knagers en sluit het hok van de kippen af.
Ik check zoals elke dag of alle drie de kipjes op stok zitten.
Lina is er niet.

Ik doe het hok weer open, doorzoek de tuin (wat nog steeds vrij zinloos is, een kip die zich wil verstoppen óf ergens stervend of dood ligt heeft nog steeds een hoop struiken om zich onder te verbergen).
Drie kwartier later – het is nu hartstikke donker – kijk ik nog eens in het hok.
Geen Lina.

Nu komt ze zeker niet meer dus ik sluit af.
Ik spreek mezelf bemoedigend toe: ik vond niet voor niets al maanden geen eieren, die trut heeft ze natuurlijk weer verstopt en zit te broeden. Morgenochtend wanneer ze komt eten achtervolgen, eieren afpakken en klaar is Lina.
Het helpt niet.
Ik maak me zorgen.