Het begint ermee dat Guus de halve ochtend op het randje van het aanrecht zit te loeren naar de kier waarin muisje woont.
Dan doet hij de grote-prooi-loei en wanneer ik naar beneden ren zie ik hem enthousiast spelen met het kleine prulletje.
Pootje erop – laten gaan.
Achtervolgen, mondje erop. Weer laten gaan.
Even kwijt onder de platenkast. Weer gevangen!
Dan kwijt aan de andere kant van de kamer bij de Mail Lite dozen (die net achter het aanrecht staan).
Daarna weer uren op de rand van het aanrecht staren naar de kier.
Hoopt Guus op een nieuwe muis? Weet hij meer dan ik en is muisje via-via terug op het honk?
Wat een kut-Kerstdag voor mijn muisje.
De mijne hield trouwens ook niet over.
Maar ik ben niet geplet door een grote voet met scherpe nagels en er heeft ook niemand puntige tanden in mijn nek gezet dus hoe erg kan het dan eigenlijk zijn.
Geef een reactie