Karakterontwikkeling

Kippen hebben niet alleen unieke karakters – ze kunnen die ook verder ontwikkelen.
Zo is Klaartje de laatste maanden niet meer zo bang.
Ze denkt niet meteen dat ik moord (of op z’n minst: vangen) in de zin heb wanneer ik op haar toe loop.
Ze verkent zelfs de schuur wanneer ik de deur ervan heb openstaan.

Dit valt samen met dat ze na vele maanden weer eieren is gaan leggen.
Ik dénk dus dat het te maken heeft met hormonen.
Waardoor ze niet alleen eieren legt maar ook verder beter in haar kippenvelletje zit.

De laatste weken valt me op dat het ook met An beter gaat.
De kleine kriel laat zich niet meer zo erg op haar kop zitten, ze tast toe wanneer ik haar stiekem hapjes werp (eerder rende ze angstig weg).
Ze lijkt me zelfs iets slimmer.
In die zin dat ze begint door te krijgen dat wanneer lekkers op 5-6 plekjes ligt Greta en Klaartje niet overal tegelijk kunnen zijn zodat ze moet kijken waar *die* toeslaan om dan een ander, eigen plekje te kiezen.

Vandaag, voor het eerst in driekwart jaar: een An-eitje.
Dus óók hormonen. Denk ik.
Die van haar een pientere, zelfbewuste vrouw maken.
Of andersom: dat ze zich beter voelt dan vroeger en daarom denkt ‘ach, een eitje af en toe kan er ook wel weer af’.