Kapot

Vandaag kwam mijn tuinman.
Ik heb een grote tuin en hier en daar wat wegknippen en uitrukken doe ik zelf maar soms moet er écht worden gewerkt met grondig snoeien en grote takken afzagen.
Vandaag was zo’n dag.

Ik had het werk ingeschat op 2, hooguit vier uur.
Het werden er zes incl koffie en thee en toen hij wegging was ik totaal gesloopt.
Doodmoe. Spierpijn.
Helemaal kapot.

Het liefst wou ik gaan slapen maar een kip moest een uur later een oogbehandeling dus ik dacht: laat ik dat maar uitzitten.
Daarna wél naar bed. Twee uur lang.
Opgestaan en nog steeds kapót.

Het is duidelijk: ik kan niet meer tegen gezelschap.
Een enkel uurtje vind ik ook niet fijn maar zes uur! zelfs indien niet allemaal echt ‘in gezelschap’ doorgebracht: ik trek het niet.

Nu weer even op en net weer even naar bed en nu weer op.
Allemachtig.
Doe mij maar de woestijn en mijn lizards.