Vanochtend, toen ik de bui al zag hangen, belde ik R.
En somde op wanneer ik volgens mij allemaal foute beslissingen heb genomen in het ziekteproces van Sally.
Hij probeerde me gerust te stellen.
Iets met ‘de wetenschap van nu’.
Logisch denkend weet ik dat hij gelijk heeft.
Maar ik ben kapot.
Bijna een half jaar wensen en hopen en aanmodderen en nieuwe plannen en behandelingsmethoden en toen in april: genezen!
En toen dus toch weer niet en nu dood.
Een aardig iemand die ik eind middag meldde dat Sally dood was, stuurde me een plaatje over een konijnenregenboog.
Soort hemel, denk ik.
Vriendelijk gebaar maar niks raakt me behalve de pijn.
Dan even na negen uur: zie je de regenboog?
Verdomd, ze heeft gelijk.
Niet dat ik denk dat het een teken is van whoever is in charge dat Sally daar nou is.
Mijn lieve gromkonijn is gewoon hartstikke dood en ik ben er kapot van en kan niet stoppen met janken.
Lieve Jeanne, heel veel sterkte wens ik je. Meer weet ik gewoon niet te zeggen.
Jeanne,
heel veel sterkte en een dikke kus…Sally heeft het geweldig gehad bij je !
Je hebt haar het allerbeste gegeven dat je te bieden had en de beste beslissingen genomen die je kon nemen met de kennis die je had op elk moment. Haar einde is heel verdrietig en het is goed dat jij hebt besloten een einde te maken aan haar pijn. Nogmaals veel sterkte en huil maar lekker uit.
Ach gottegot, wat afschuwelijk…. Ik denk aan je.