Ik ga vrouwenboeken (=feminisme) invoeren.
Wat nu voor me ligt: een ouderwets gestencilde uitgave van de Vara over Joke Smit.
In elkaar gezet toen ze net dood was (1981). Met de tekst van een film die vlak voor haar dood is gemaakt.
En fragmenten uit haar werk. En stukken interviews (uitgetikt) die Hanneke Groenteman voor Hoor haar (=radioprogramma)Â maakte met Hedy d´Ancona en Anja Meulenbelt. Over Joke Smit.
Zomaar in de Winkel zetten, het lukt me niet.
Helemaal gelezen dus. Met steeds meer vochtige ogen.
Om Joke die ik altijd heel erg heb bewonderd.
En om het meisje van begin 20 dat ik was toen ik mijn eerste interview met haar maakte.
Voor het universiteitsblad waar ze feminisme een grote grap vonden maar ik er die keer toch twee bladzijden mee mocht vullen. (en later toen feminisme ´in´ werd nog veel meer)
En ik krijg weer vochtige ogen van jouw post.
Ook omdat ik veel respect heb voor alle vrouwen die toen in de voorhoede werkten.
@ Aafke: Joke Smit was geweldig.
Ik heb haar een aantal keren geïnterviewd maar ik herinner me vooral die eerste keer toen ik nog een kind was en zij me hartstikke serieus nam en een hele avond met me praatte over haar boodschap.
Erop vertrouwend dat ik, open staand voor die boodschap, er eerlijk en serieus mee zou omgaan.
En een paar jaar later werd ik ook een tijdje spreekster voor de beweging. Maar toen was ik dat dus nog helemaal niet. Ik was 20, 21 en gretig.
En zij had geduld en maakte tijd en had – misschien is dat wel het belangrijkste – ‘respect’ voor een kind dat het graag wou begrijpen en uitdragen.
Voor mij is zij echt 1 van mijn heldinnen.
Voor mij was ze ook een heldin. Deze brochure heb ik nog steeds, en ik weet nog dat ik zo verdrietig was nadat ik die film had gezien, vlak na haar overlijden.