Jetlag

Vroeger had ik veel last van jetlag.
De afgelopen 5+ jaar vrijwel niet.
Maar dit keer is het weer helemaal mis.

Ik kan ’s nachts niet of niet lang genoeg slapen.
Ik val overdag in bodemloze slaapjes waaruit ik geheel verward wakker word, denkend dat ik nog ergens in een rental ben en dan kan ik me niet oriënteren op wélke dan.

Tot nu toe was dat vervelend maar geen ramp want ik hóefde niet zoveel en kon dus zodra de slaap me te pakken nam gewoon in bed rollen.
Vandaag is dat anders, want ik moet wél wat en dus zou een nacht lekker slapen zeer welkom zijn geweest.

Het ging al mis toen ik om negen uur doodmoe het bed opzocht.
Vurig hopend dat ik ieg zes uur zou halen.
Het werd elf uur. En daarna was ik me elk half uur bewust dat ik wakker was tot ik het om zes uur inderdaad maar opgaf.

Kwa slaap was dit dus een mislukte nacht.
Wat een hoop goed maakte: Loki deed er alles aan om me te troosten.
Hij kroop in mijn armen, hij lag tegen mijn hoofd, ik mocht zijn buikje wrijven, hij legde een pootje zacht op mijn hand.
Spin-spin-spin.

Na het ontbijt is Loki nu een wandeling maken.
Ik denk ‘zal ik het nog een keer proberen? slapen?’
Maar die geplande acht uur krijg ik sowieso niet meer bij elkaar.