Vannacht overtrad ik het verbod van de dokter.
Omdat Guus me toen ik naar bed ging zoals elke avond aankeek met die blik ‘wat zou ik graag op je kussen slapen maar het mag vast weer niet’.
Ik smolt. En ik dacht: ‘ik wil ook met jóu slapen’. En consenting adults enzo.
Dus Guus binnengelaten, de deur op een kier gezet en toen hij om vier uur een nachtwandeling ging maken de deur gesloten. Maar niet hard in het slot.
Zodat om half zes Eebje die openduwt, op bed springt en me dol-enthousiast bespint en bekopt en belikt.
Ik ben gelukkig.
Zojuist caaf Cecilia afgeleverd bij de dokter voor operatie aan een cyste.
“Is Petra er” aan assistente Evelien gevraagd omdat Petra de deskundige is mbt kattengedrag. Petra is er niet.
Theo? Die wel maar dat is de dierenarts en die spreek ik om half drie.
Hij móet zeggen dat de slaapkamer weer open mag.
En anders doe ik het waarschijnlijk tóch.
Wegens: been too lonely too long.
bij mij mogen de katten alleen bij snoezeldutjes overdag mee de slaapkamer in. Zo blijft het een extraatje voor baas en kat en genieten we er daardoor ook extra van. Nu talen ze er niet eens meer naar om ’s nachts in de slaapkamer te komen en vinden ze het doodgewoon dat ze dan in hun eigen mandjes pitten. Misschien het proberen waard?
Carin, *ik* mis m’n katten op de slaapkamer.
Zij mij misschien ook, maar mn *ik*.