Ik zit vast

Vorige week zondag zou ik gaan wandelen met L. en Tashi.
L. zegde af.
Morgen ga ik met R. via de telefoon oefenen op het nieuwe invoeren op dit weblog.
Tijdstip hield ik bewust vaag want misschien zou ik toch nog een keer mee mogen met Tashi waarom ik zelf al niet meer durfde vragen maar ik was in Vikki Carr modus (and then the phone rings – let it please be him, it must be him… but it’s not him).

Dus mail ik met L. over VK die maar half is gekomen en jaaaa – eind middag: mail van L.
(O.a.) of ik nog een keer ga wandelen met haar en Tashi maar morgen schikt het niet en zit ik echt “zo vast aan dat Radio 1 Journaal”.

Tranen.
Want: ik zie Tashi niet meer voor ik naar Amerika ga. Want: Fanlog, dat is wat ik dóe. Dat is mijn grote hobby, daar hóu ik van.
Ik vind het spannend te volgen wat ze proberen te doen met mijn favoriete radioprogramma, wat lukt, wat niet lukt, wat er gebéurt.
De afgelopen week, de eerste week nieuwe-stijl was ik soms helemaal opgewonden blij van wat ik hoorde. En dan weer teleurgesteld, en dan weer verrast. En dan ook weer eens balen.

Ik weet dat ik het niet kan uitleggen aan wie niets met (nieuws)radio heeft.
En ik heb geen zin om paralellen te trekken met ándere tijd-vergende hobby’s.
Ik hou gewoon van R1J en ik ben trots op Fanlog en wil dat erg mooi maken en houden.
Begrijp je hier niets van: doe mij een lol en reageer dan niet.
En R.: morgenochtend 10 uur is prima. Ik heb morgen niets anders te doen.