Het vlot niet erg met het vinden van een oppas tijdens mijn vakantie.
Het bekende via-via werkt (nog?) niet.
Zodat ik maar weer eens keek op de Huizenoppassite waarvan ik lid ben.
Ik zag drie mogelijke gegadigden.
De meest geschikte verandert opeens haar oproep naar ‘minimaal 3 maanden’ om op te passen dus. En beantwoordt mijn bericht niet eens.
Nummer twee na 5 dagen ook geen sjoege.
Nummer 3 dan: “Ik ben gepassioneerd door het ontdekken van nieuwe plekken en het ontmoeten van nieuwe viervoetige vrienden. Ik ben jouw ideale huisoppas!”
Los van de kromme zinnen: iemand die na 4 dagen niet eens de moeite heeft genomen mijn mail te beantwoorden (die ze wel las, dat kun je zien op die site) vind ik niet ‘ideaal’.
Andere op het eerste gezicht aardige en mogelijk geschikte mensen willen hun hond meenemen.
Loki en Lexje zien me aankomen!
Ik héb nog 4 maanden.
Er kan iets goeds (lees: een wonder) gebeuren.
Of ik zeg de reis af en blijf thuis.
Laten we hopen op een wonder of op zijn minst een beetje geluk.
Ik héb natuurlijk nog een hoop tijd.
Maar bij eerdere oproepen was er vaak direct iemand die zélf reageerde of ik mailde een tijdje met iem waarbij we samen concludeerden dat het toch geen goed idee was.
Dat gaf me ieg het gevoel dat er iets gebéurde.