Af en toe sta ik midden in de nacht op om een ijsje te eten.
Een mini magnum.
Ik ben ermee begonnen voordat ik werd geopereerd.
Het stond in een folder die ik had meegekregen.
Dat het goed was. IJs eten.
Daarna bleef ik het doen wat prima kon want ik stond nog stijf van de stress en dan blijk je te kunnen eten wat je wil zonder dat je dik wordt.
De stress is wat gezakt dus dan is het uit met de vreet-pret.
Vandaar het ‘af en toe’.
Vannacht was het zover.
Geen idee hoe laat het precies was, ik vermoed een uur of twee.
Ik loop de trap af en Loki springt van de stapel truien van tafel en rent voor me uit naar de keuken.
Verwachtingsvolle blik over de schouder.
Dan moet je wel keihard zijn om *niet* een zakje van 50 mg overheerlijke Sheba op een schoteltje te legen.
Waarna Loki de rest van de nacht hard spinnend tegen me aan kroop op bed (dat laatste was niet waar, hij ging gewoon weer op zijn stapel liggen).
Geef een reactie