Edita Gruberova is mogelijk een schat van een mens maar tegenover haar fans is ze wat koel.
Enkele uitzonderingen daargelaten – denken die uitzonderingen.
Maar iemand die er váák bij staat, mailt me vandaag dat Frau Gruberova denkt dat al haar fans idioten zijn met hun overdreven gedweep.
Vandaar ook die halve minuut geveinsde aandacht, handtekening, volgende.
Het kán anders.
Zo beschrijft iemand Beverly Sills:
“There was a line winding down the corridor of people to get autographs….of albums, pictures, etc. And she met them AT the door of her dressing room. I recall VIVIDLY each person spouting superlatives….”Beverly, you changed my life…” “Miss Sills, a night I will never forget….”…and she would respond graciously and laughingly as she always would. The line was ENDLESS….and I am watching her handle each fan as if they were the most important person in the world. All this AFTER doing this exhausting performance.”
Over een paar dagen ontmoet ik Nelly Miricioiu.
Ik dénk dat zij wel hartstikke aardig is.
Wat mij niet zelfverzekerder maakt in het contact.
Integendeel.
Ik denk dat ik daarom juist extra nerveus onbeholpen stom grijnzend trillend van de zenuwen zal staan te bibberen.
Laat je ons weten hoe het écht gegaan is ;-).
jazeker
Ik vind het juist hartverwarmend om te lezen hoe een volwassen vrouw zich zo kan overgeven aan haar bewondering voor een groot kunstenaar. Ik heb lang geleden (30-35 jaar geleden) ongeveer hetzelfde gevoeld voor de o zo lyrische, maar schuwe Franse zangeres Barbara, maar zij maakte zich steeds zo snel mogelijk uit de voeten, hup de auto in, weg van die meute. Dus: geniet er maar van!