Held

De man in mijn leven durft nog steeds niet te springen.
Érger wordt het niet, maar beter ook niet.
Nou ja, zolang hij kan leven met de opstapjes in de vorm van de uitgetrokken stoelen, doen we het ermee.

Ik probeer cliché’s te vermijden maar… wie schetst mijn verbazing wanneer ik Loki net enthousiast een boom in de achtertuin zie beklimmen.
Best hoog zit hij! Wat ik zie gebeuren vanuit de kamer terwijl al mijn camera’s boven liggen.

Ik hol naar boven.
Even goed kijken op deze foto (genomen uit het slaapkamerraam).
Of het komt doordat Loki mij ziet of omdat hij tóch al dacht dat het mooi was geweest, hij besluit weer naar beneden te gaan.
Eerst draait hij zich zodat hij met het hoofdje richting grond gaat, maar dan besluit hij dat het slimmer is zich geleidelijk te laten zakken.
 
Hierna komt mijn Held naar huis.
En nu ligt hij op zijn handdoek op mijn bureau dat hij heeft bereikt met een tussenstapje.