Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Handtekeningen halen bij Edita

9 maart 2013

In Madrid kun je buiten bij de artiesteningang wachten op je idool, maar Zij ontvangt ook in haar kleedkamer direct na de voorstelling.
Zodat wij samendrommen in een smalle warme gang totdat de deur opengaat en wij 1 voor 1 oog in oog komen met de diva.

Vóór mij is een leuk Mexicaans meisje dat ik al eerder op haar verzoek heb gefotografeerd met de tenor José Bros die in de gang een rondje fans ‘doet’.
Ze vertelt Edita, die op een lage bank zit, dat ze haar “amazing” vindt en zegt dat ze het leuk zou vinden als Edita naar Mexico kwam.
Edita zet een handtekening en zegt niets.
Mag het meisje met Edita op de foto? Ja hoor.
Edita kijkt stralend naar het toestel dat dit keer R. in de handen is gedrukt.

Dan ben ik.
Ik leg 1 programma neer en vraag of ze dat voor mij wil tekenen: handtekening.
Ik leg nóg een programma neer en vraag of ze dat wil tekenen voor Marija die voor haar van Riga naar Wenen is gereden en geen handtekening kon vragen omdat zij, Edita, toen naar het grote jubileumfeest was.
Edita tekent mét opdracht ‘for Maria?’
Vraagteken betekent mogelijk dat ze niet zeker is van de naam.
Maar Marija, vertelt die op Facebook, wil er graag in lezen dat Edita haar een teken geeft dat ze moet nadenken over de richting van haar leven.

Nu leg ik Edita een fotocollage voor, formaat briefkaart.
Die heeft “Natalya uit de Oekraïne” voor haar gemaakt, zeg ik.

Wat strikt genomen niet waar is, Natalya maakte die voor *mij* en *ik* liet hem afdrukken voor Edita als verrassing voor Natalya.
Ik vertel dat Natalya zich niet kan veroorloven haar concerten te zien maar dat ze als droom heeft: een handtekening.
Edita tekent ‘for Natalie!’.
Met uitroepteken!

Ik, nu onstuitbaar, zeg dat ik óók een droom heb en dat is háár zo vaak mogelijk zien.
Edita overhandigt me het kaartje voor Natalya en zegt niets.

Pas buiten en pas een uur later denk ik: waarom heb ik niet gevraagd of ze ook *mijn* naam erbij wou zetten?
En: waarom kwam het niet eens in me óp te vragen of ik óók met haar op de foto mocht??
Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan.

Categorie: Algemeen Door: Jeanne @ 12:41 1 Reactie |

Reacties

  1. shabnam zegt

    9 maart 2013 om 12:54

    Herkenbaar!!!!!! Het voor de kop slaan gevoel achteraf. Grrr. Maar o, wat vind ik het tof van je wat je gedaan hebt voor Marija en Natalya.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Recente reacties

  • Inge: “Ik maakte mij zorgen om je, zo vreemd al die maanden ‘stilte’ Gelukkig ben je er nog!”
  • Conny Bos-Bogaert: “Mooi om weer iets van je te lezen!”
  • Shabnam Theunissen: “Goed om te lezen dat het beter met je gaat.”
  • Jeanne: “Lieve reacties! ik ben er helaas nog niet ‘helemaal’ maar mag 2 dag p.w. naar Lexje. Die soms allerliefst is…”
  • afentoeloglezertje: “Je bent er weer! Fijn dat het beter gaat. Hoe gaat het met Lexje?”

Links

  • Begraafplaatsen
  • De Koude Kalkoen

Categorieën

  • Algemeen
  • Boeken
  • Dromen
  • Egels
  • Europa
  • Foto's Amerika
  • Katten
  • Kippen
  • Knagers
  • Nelly Miricioiu
  • PC
  • Radio
  • Tashi
  • TV, film en muziek
  • Winkel

Countdown Timer

  • Lex 5 jaar over 143 dagen

Zoeken naar:

Copyright © 2025 · gemaakt door Bronwasser Websites