Vorige week koopt iemand uit het dorp in mijn winkel twee kookboeken.
Denkend ‘win-win’ mail ik haar dat ik nog stapels kookboeken heb die ik niet in de winkel ga zetten en ze mag ze komen uitzoeken voor € 1-2 per stuk hoewel ze meer waard zijn.
‘Win-win’ dus.
Klant mailt terug: nee.
Wat jammer is want als het antwoord ‘ja’ was geweest had ik daarna een ‘uitzoeken-magneten’ aangeboden.
Inkoop € 3 – uitzoeken voor € 1.
Inkoop € 5 – uitzoeken voor € 2.
Waarmee ik natuurlijk verlies zou lijden op de inkoopprijs maar wat niet in de winkel staat wordt sowieso niet verkocht en elke Euro voor ‘anders niks’ is pure winst.
‘Win-win’ dus.
Jammer, dat jij, lieve lezer, die nu denkt “dat zou een slimme inkoop zijn met de naderende feestdagen, daar zou ik bést iets voor voelen” niet in Grootschermer woont maar in Groningen of Geleen.
Begrijp ik nu goed dat je nu mensen toestaat in je winkel dingen te komen uitzoeken?
Haha – nee joh!
Die kookboeken staan stomtoevallig in mijn halletje: tussen voordeur en de keuken.
Dan zou ik bovendien hebben geregeld dat ik er niet bij was.
En de magneten zitten in een doos die ik zou overhandigen voor ‘zelf thuis bekijken’.
O ja – en dit niet voor iedereen die toevallig in de regio woont maar alleen als ik mensen ken en vertrouw.
Deze klant ken ik niet goed persoonlijk maar ze is vriendin van L.
Jij haalt ze echt niet graag in huis 😉