Half zes op voor Menno Reemeijer.
Katten uitgelegd dat we het ontbijt uitstelden (zij althans). Half acht het verdovingspilletje in Guus gekregen (yes!) waarna op weg naar de schuur (ik) om een kattenbak te pakken en het luikje dicht te doen Guus langs me de tuin in glipt.
Anderhalf uur later – wanneer de diazepam moet werken – geen Guus. Dierenarts gebeld.
Afhankelijk van de kat is er nu niks aan de hand of ligt hij gevloerd onder een struik tot hij over zes uur zijn roes heeft uitgeslapen.
Om half tien (pil zit er dan twee uur in) R. opgehaald.
Thuis: nog steeds geen Guus. Afgesproken dat ik thuis blijf wachten en R. naar Ranzijn gaat. Dan in de tuin, zwalkend en wel: Guus. R. verstopt achter een kast in het voorhalletje, ik mijn kater in de armen gesloten en samen het halletje in gestapt. Kort gevecht, Guus in mandje, Guus naar dierenarts. Ik mag hem om half drie halen.
Ik ben uitgeput.
(en sorry Menno dat ik zelfs niet eens 1 fatsoenlijk stukje heb geschreven – mijn hoofd was er niet bij)
Het is dat je weet dat het beter voor hem is, want anders zou je hele gedoe wel laten. Ik help je hopen dat de tijd vandaag heel snel gaat!
Zij het met hindernissen, stap ̩̩n Рen dat was niet de makkelijkste Рis achter de rug: de strijd om het mandje.
Sterkte met de rest!
ook al was het dan erg zwaar, het is in ieder geval gelukt om hem in het mandje te krijgen…sterkte met alles wat er nog komt vandaag en voor Guus draaien mijn duimen heel hard rond…..
ben toch wel benieuwd hoe je dat pilletje in Guus hebt weten te krijgen
1 nat brokje en daarin gedaan in stukjes.
Was direct op en weg.
die ga ik onthouden voor ’t geval ik die van mij pillen moet voeren
Wat erg hielp (denk ik) was dat ze al om half zes eten verwachtten en toen kwam ik om half acht hiermee door.
Goed gedaan!