Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Groen

7 maart 2007

Mijn stoplicht springt op groen en ik trek langzaam op om het kruispunt over te steken.
Links van me staat een busje voorgesorteerd dat mij het uitzicht naar links beneemt.
Mijn auto duikt er net naast vandaan wanneer ik een grote blauwe auto hard zie naderen.
Hij remt ik rem. Nét niet tegen elkaar.
Door mijn hoofd is geflitst: hij rijdt mijn auto in.
En ook: hoe doe je dat, een aanrijding afhandelen.

Maar er is niets gebeurd dus ik rijd verder.
Zet de auto even aan de kant, zegt R. Want de echte schrik komt dadelijk pas.
Nee hoor, ik rijd door. Niet meer over de provinciale weg maar over de ventweg.
Even alles goed doorgesproken, me door R. laten vertellen hóe je dat doet, een schadeformulier invullen. Hij controleert nog even voor me dat het inderdaad in mijn auto ligt.
Eind goed al goed.

Ware het niet dat ik nu, bijna drie uur later stijf sta van de stress, alle spieren doen pijn en eigenlijk wil ik alleen maar huilen.

Categorie: Algemeen Door: Jeanne @ 12:54 10 Reacties |

Reacties

  1. Hansje zegt

    7 maart 2007 om 15:22

    Ja, dat ken ik. Op het moment zelf neemt de adrenaline de regie over, pas daarna komt de échte klap. Sterkte!

  2. Hippo zegt

    7 maart 2007 om 17:08

    Logische reactie. Wat let je om uit te huilen? Wie weet lucht het op.
    Sterkte!

  3. Renesmurf zegt

    7 maart 2007 om 17:39

    Meestal gaat het net goed, en soms helaas niet.
    tja, je kan het niet altijd voor zijn.

  4. Karin T zegt

    7 maart 2007 om 18:54

    Alles oke nu met je? Hoe is het met je spieren? Kunnen een opdoffer gekregen hebben van het remmen.
    En geestelijk, de bibbers al weg?
    Sterkte hoor!

  5. Jeanne zegt

    7 maart 2007 om 19:17

    Met het hoofd en de ziel is het wel weer ok.
    Lijf heeft door de stress een opdoffer gehad.

    Dit zijn ook de momenten dat ik denk: leuke vent om me ff vast te houden zou nu wel heel erg lekker zijn.

  6. aafke zegt

    8 maart 2007 om 06:14

    en hoe gaat het nu?

  7. Jeanne zegt

    8 maart 2007 om 06:30

    Beter hoor! Dank je!
    Ik zat net aan je te denken! Wegens CDA en PvdA in Friesland gelijk 🙂

  8. Inger zegt

    8 maart 2007 om 12:09

    Ieks! Spierspijn van het schrikken, ik wist ook niet dat dat bestond. Sterkte.

  9. Jeanne zegt

    8 maart 2007 om 12:27

    @ Inger: ik denk dat door de schrik je (mijn) spieren zich samentrekken.
    Verkrampen.

  10. mariette zegt

    8 maart 2007 om 14:39

    o shit, gelukkig qua schade dus goed afgelopen, alleen jij een beetje in de kreukels. gaat het beter al? ik zag gisteren toevallig twee mensen, eentje was boven op iemand gereden de ander was aangereden voor het stoplicht. beide alleen spierklachten, verder geen enge dingen. maar het blijft ellendig allemaal. toch fijn dat het ‘goed’ is afgelopen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Recente reacties

  • Inge: “Ik maakte mij zorgen om je, zo vreemd al die maanden ‘stilte’ Gelukkig ben je er nog!”
  • Conny Bos-Bogaert: “Mooi om weer iets van je te lezen!”
  • Shabnam Theunissen: “Goed om te lezen dat het beter met je gaat.”
  • Jeanne: “Lieve reacties! ik ben er helaas nog niet ‘helemaal’ maar mag 2 dag p.w. naar Lexje. Die soms allerliefst is…”
  • afentoeloglezertje: “Je bent er weer! Fijn dat het beter gaat. Hoe gaat het met Lexje?”

Links

  • Begraafplaatsen
  • De Koude Kalkoen

Categorieën

  • Algemeen
  • Boeken
  • Dromen
  • Egels
  • Europa
  • Foto's Amerika
  • Katten
  • Kippen
  • Knagers
  • Nelly Miricioiu
  • PC
  • Radio
  • Tashi
  • TV, film en muziek
  • Winkel

Countdown Timer

  • Lex 5 jaar over 142 dagen

Zoeken naar:

Copyright © 2025 · gemaakt door Bronwasser Websites