Om exact acht uur zie ik een egel uit het veldje munt aangrenzend aan het terras komen.
Ik haal twee eieren en m’n camera en wannneer ik naar buiten loop zit een andere egel direct links van de schuurdeuropening op iets onduidelijks te knagen.
Ik voer de knagers en in de sloot drijft moeder Zwaan met haar drie jongen (waar is pa toch weer).
Ok, ok roep ik. Snel het huis in, ontdooi vier sneetjes Oerzonne, ren daarmee weer richting sloot onderweg ‘sorry egels’ doend want die zullen wel langs de kant zitten op weg naar de eitjes die al sinds acht uur op het gebutst liggen.
Gggggg doet moeder zwaan maar accepteert de hapjes voor de kids.
En GGGG doet ze wanneer ik af en toe ook iets toewerp aan de jonge eenden die zich om dit groepje heen vormen.
Na de vier sneetjes volgen er nog twee. En nog twee.
En ik dank hartelijk voor het laten fotograferen en Moe doet vals Gggggg.
Later hoop ik op de egels. Ik zie er 1 vanuit het slaapkamerraam om tien uur.
Foto’s mislukken.
Ik besluit niet te gaan flitsen (weeg af wat 1 mógelijk gelukte kiek voor mij betekent tegen rustig eten voor egels).
Ik zou een hoop over hebben (‘een moord doen’ klinkt wel erg heftig) voor het contact met mijn egels dat ik de afgelopen jaren had.
Maar ja. Een ‘goed gesprek’ – kweenie of dat echt helpt.
Ja, ik weet het…………mijn reacties stel je niet erg op prijs, maar ik waag het er toch maar op.
Waarom wil je zo graag contact met de egels die in je tuin huizen? En daarvoor spaghetti als voer neerzetten, terwijl het nu juist de tijd is dat ze zichzelf prima kunnen bedruipen?
Ik vraag me af of je ze er nou wel zo’n dienst mee bewijst om ze afhankelijk te maken.
Ok, ok, te kritisch, te stoer en een te grote bek 🙂
Ik ben gewoon een slecht mens. Zo simpel is het.
Dus kook ik elke dag de hele dag grote pannen spaghetti voor alle egels in de buurt.
En zet in elke tuin van het dorp een bord neer.
Om de natuur eens lekker te ontregelen.
Vind ik nou leuk.
Los van dit alles, ik vind het diertechnisch gesproken een interessante opmerking van Brimstone. Het is een argument.
Ik zal niemand meer voeren.
Het is wel een argument, maar in deze situatie niet erg steekhoudend.
Want reken maar dat die egels heus wel voor zichzelf kunnen zorgen. Alleen snacken ze bij Jeanne, zoals mensen prima thuis kunnen koken en toch ook uit eten gaan.
En het is leuk als beesten regelmatig terugkomen, gewoon, zomaar leuk.
Dank je, Hippo.
Ik stond al op het punt om een tijdje helemaal niks te loggen (gezeik aan m’n kop – geen zin in ) of in elk geval de commentjes uit te zetten.
Mbt egels: natuurlijk zet ik ze niet elke dag een bord spaghetti voor!
Ik leg 2-3 kleine (!) eitjes klaar. = 1 eitje per egel aangezien ze met meerdere zijn.
Spaghetti kook ik voor mezelf eens per 10 dagen (ongeveer) en als ik overhou geef ik dat aan de kippen en wat die dan weer overlaten is voor egel of de vogels van de volgende ochtend.
De foto van laatst was een erg vol bord omdat ik geen honger had en de kippen vroeger naar bed waren dan ik verwacht had.
En Brimstone, dat is die dame die katten heeft die ze vriendelijk onder de oksels neemt om ze in een mandje voor de dierenarts te stoppen en die niet begreep dat er katten waren die zich dat *niet* lieten gebeuren. En die me dáár toen over op m’n kop gaf.
Wijze dame dus.
O, kan Brimstone dan donderdag even bij me langskomen? Dan volgt de tweede poging om Dinky in een mandje te krijgen (deze keer met een kalmeringspilletje) voor haar bezoekje aan de dierenarts. Moet voor haar een fluitje van een cent zijn (zelfs bij een in het wild geboren katje dat het asiel wilde laten inslapen omdat ze haar niet konden socialiseren).
Wat een schitterende foto Jeanne! Ik heb ma Zwaan en de kleintjes nu als bureaublad. Het lijkt net alsof ze zo voor me zwemmen! 😉