Ik zit House te kijken maar er is een reclamepauze en buiten zie ik egel.
Waarvoor ik bugles uitstrooide dus ha! denk ik en ga op de drempel van de schuur zitten (eerst deur open maar dat stoort niet).
Hoi egel, denk ik en flits.
Waarna ik een eitje haal en dat naast egel kapot gooi zodat egel weg gaat.
Wel twee minuten.
Want daar is egel weer.
En eet eitje (yammie!)
Wat een schattig tongetje heeft egel.
Blijf je hier wonen, vraag ik.
Ben je hier volgend jaar weer?
Ik vind je hartstikke leuk!
We zitten op anderhalve meter.
Ik praat op normale sterkte.
En ik zit ook nog van alles te vóelen (liefde enzo).
Egel tolereert me. En sjokt wanneer hij genoeg heeft gegeten weer weg.
Mij achterlatend met die gevoelens.
Ik kan me niet voorstellen hoe het leven zonder egel zou zijn (en andere tuindieren).
Dat zijn de mooiste momenten. Als je je zó verbonden voelt met een wezen dat (al is het misschien maar voor even) bij jóuw wereld hoort…
Dat is mooier dan welke film dan ook, lijkt mij.
En egel is ook dol op Cher.
@ Roelof: je weet nu in elk geval waarmee je hem kunt lokken…
Hopelijk verkoopt de Plus b-u-g-l-e-s; op dat eitje kan-ie rekenen.
Ja hoor – Plus verkoopt Bugles.
Maar je moet wel opletten welk type.
Egel geeft de voorkeur aan Nacho-Cheese.
Ooh wat is dit mooi…je kan het egeltjes bijna horen smakken….Kan me je gevoelens helemaal voorstellen…en een leven zonder dieren….ik moet er ook niet aan denken…