Â
De perenboom is in tweeën gespleten.
Nét na half twee.
Ik zag het gebeuren vanuit het slaapkamerraam.
Krak daar ging-ie.
Tegen de schuurdeur aan die nu niet meer open kan.
De andere helft staat te schudden en te trillen alsof die er ook geen zin meer in heeft.
Ik wou dat ik een man had die straks thuis kwam en ´m even weg zeulde.
(ach, als ik dan fantaseer over het hebben van een man, mag het ook wel meteen een stérke zijn, zo een die zegt: ga jij maar bij de haard zitten met een kalmerend glaasje wijn, ik zorg er verder wel voor)
Maar een man om sámen ´ach jee, wat rot, wat nu´ mee te doen zou ook al fijn zijn.
ik heb een man die minder sterk is dan ik (want gehandicapt), maar ik vind het inderdaad wel prettig om samen ‘ach, wat rot’ te roepen. Lijkt het toch allemaal wat minder erg.
Precies.
Ik zit me nu nl behoorlijk alleen te voelen.
En zielig.
Gelukkig heb je webloglezers:
~ Roept nu heel hard en gemeend: “Ach jee wat rot en wat nu” ~
Sterkte ermee.
in het kader van ‘always look at the bright site of life’: die deur waait nu ook niet open of stuk. 🙂
Arme Jeanne, arme boom 🙁
ow balen 🙁 gelukkig niet op een van de hokken! gaat het goed met de dieren buiten? ik moet ook nog naar huis maar zit zoet te wachten totdat de wind gaat liggen. ik hoop en hoop dat er niets geks is gebeurd thuis.
Op zo’n moment bén je ook zielig!
gotsklere wat een ravage. hij had wel bij je naar binnen kunnen vallen! Hoe is het met de waterschade, the usual suspects of zijn er gaten bij gekomen? ik hoop het niet… hoe houden je beestjes het uit? wat een woest avontuur voor nieuwe Bugs, trouwens. stormachtige entree.
Ja rot.
Bij mij bleef het bij een stuk zinken dakgoot tegen de etalageruit.
Ook waterschade ja.
Maar geen boeken meer eronder….
verdorie wat een pech