Ik vermeldde laatst dat ik ergens over aarzelde en behoefte had aan iemand om mee te sparren.
Iemand daartoe uitgenodigd, eerst vergeefs en toen toch gelukt, op een rijtje gezet wat vóór en wat tégen pleitte.
Ik was daar nog niet klaar mee of ze onderbrak me en zei: volgens mij héb je al besloten.
Ze had gelijk.
Het ging over wel/niet naar Amerika gaan.
Ticket was al gekocht, huisjes waren al gereserveerd.
Maar niet lang geleden had ik een auto-ongeluk (ik was ok, wat niet kon worden gezegd over de auto) en sindsdien ben ik bang om te rijden.
De huisjes afgezegd en Airbnb vraagt dan wat de reden is en die gaf ik.
Veel verhuurders reageerden aardig en stortten me de huur terug.
Eén deed dat zelfs terwijl het volgens zijn ‘regels’ helemaal niet hoeft.
Iemand anders die me tot nu toe heel aardig had geleken deed bits: Fear is a Liar.
En dat zeg je tegen iemand die nu niet eens meer van thuis naar Haarlem durft te rijden.
Ik was bang dat ik spijt zou hebben.
Niet.
Heb wel opeens een smak geld die ik gul geef aan goede dierendoelen.
heftige beslissing voor je. Maar het ‘klinkt’ verstandig. Fijn dat je er geen spijt van hebt.
Soms denk ik met lichte spijt aan de huisjes waar ik eerder was en waarnaar ik had willen terugkeren wat nu niet doorgaat.
Maar dan denk ik aan de lange autoritten ertussen.
Met als extra problemen dat veel van die huisjes in Nevada liggen waar de telefoonverbindingen beroerd zijn én het soms uren kan duren voordat andere automobilisten voorbij komen.
Geen goede combinatie als je toch al bang bent te rijden.