Al sinds vorige week laat Rob Trip bij z’n afronding het ’tot morgen’ achterwege.
Het wás altijd ‘een mooie dag – tot morgen’, op de dagen dat hij er de volgende dag zou zijn en soms per ongeluk ook op donderdag (ff verlies van concentratie of zo).
Niet meer. En tuurlijk heb ik hem gemaild ‘hoezo’ maar ja, tis een Idool, hè, dus dat antwoordt niet 🙁
Heb ik het dus toch goed gehoord! Ik dacht al dat het aan mij lag. Heel jammer hoor. Maar ik wens je bij deze een mooooie dag!!
Het is echt nieuw.
Ik hoorde het voor het eerst toen ik zelf terug was van vakantie (vorige week maandag) en dacht toen: de man is ziek en laat zich dinsdag waarnemen.
Maar dat was niet het geval.
Toen hij het de hele week zo deed heb ik even teruggeluisterd van april. En daar zei hij nog wél “tot morgen”.
Dus een mailtje gestuurd waarop uiteraard geen sjoege.
En gisteren weer opgelet. En vandaag.
En nu is er volgens mij geen twijfel meer mogelijk dus dacht ik: ik gooi het maar eens in de groep.
Het viel mij ook op. Maar zondag bij Buitenhof vond ik hem er toch gewoon gezond uit zien.
Tis gewoon een nieuwe gimmick.
Of eigenlijk: afscheid genomen van z’n ouwe gimmick.
Best jammer, want het had wel iets intiems: morgen treffen we elkaar weer – gezellig.
zoiets.
Het heeft kennelijk geholpen; de mooie dag is weer terug!! Joepie!
Het heeft kennelijk geholpen; de mooie dag is weer terug!! Joepie!
De ‘mooie dag’ is niet weg geweest: het is het “tot morgen” wat-ie weg laat.
Ook vandaag weer.