Een vriendin wees me op een reactie die ze had geschreven op de site van NRC waarin ze onder een verzonnen naam zich in welgekozen woorden lovend over een nieuwe gratis krant uitliet. Diezelfde krant had ze net tegenover mij de grond ingeboord. Hoe kan dat? “Die reactie schreef ik vanochtend, toen had ik die krant nog niet echt bekeken. Maar ik wilde gewoon reageren.” Zo simpel is het. Het is een drang, geen gedachte. We houden onszelf en anderen kortom voor de gek met onbeteugelde reageerdrift.
Er zit een ander naar trekje aan. Veel van de verzonnen meningen lijken maar een doel te hebben: de auteur het zwijgen op te leggen en het debat te smoren.
Lees hier het hele stuk (waarop je ook kunt reageren).
Haal de anonimiteit weg en het probleem is opgelost. Dan is het de mening van een bestaand persoon geworden, zegt Van Jole verderop. Geen gek idee lijkt me.
Mee eens.
Goed stuk van Van Jole (in zijn totaliteit).
Alleen kun je die namen natuurlijk niet steeds gaan checken.
En helaas heb je idioten die een naam bedenken en dan commenten via een obscuur niet te traceren IP-nummer.
Hanneke Groenteman overweegt in haar laatste bericht te stoppen met haar blog vanwege de hate-mail. Tragaisch, haar motieven kan ik begrijpen.