Het is vast de vermoeidheid.
Maar tranen, tranen, tranen.
En ik nog denken: niet doen! Morgen zie je er niet uit. Stop met janken.
Maar klote voel ik me.
Zo moe en zo onbegrepen en zo miskend.
Al die moeite – o mijn got voor wat.
De ster heeft een mooie dag gehad. Zij heeft lof geoogst in de studio.
En ik ben alleen hartstikke moe.
Je hebt het geweldig gedaan. Punt uit.
De ellende is, dat we gevoelens als trots en voldoening altijd blijven relateren aan de reacties van “de ander”. ’t Is om te janken dat we zo afhankelijk zijn.
Je bent een groot en prachtig mens. Vind ik. Alweer punt uit.
Ik heb even bijgelezen over het project.
En je hebt het hartsikke goed gedaan volgens mij!
Die tranen hebben met een heleboel dingen te maken.Het neusje van Guus,het gedoe met de kippen,het gezanik van Ed….
Maar wees nou gewoon trots en blij!
Govert had een superdag,ook door JOUW inzet!!
Ga ff lekker plat met theezakjes op je ogen.
En tegen wallen helpt aambeienzalf.
Dit klinkt ook een beetje als de huilbui die ik aan het eind van verjaardagen vroeger altijd had. Want te moe, te veel gedaan, en dan alleen nog maar kunnen kijken wat _niet_ goed gegaan was, en vinden dat ALLES anders en vooral beter had gemoeten.
Onzin – het is een geslaagde actie geweest. En die lof was voor jullie allemaal, zoals je vast ook wel weet, en morgen of zo ook wel voelt denk ik.
Dat huilen is niet gek. Dat is omdat de druk er nu af is en je hebt zoveel te verwerken gehad, het enten van de kippen, Guus zijn neusje, en dan dit project….hoop echt dat er nu snel tijd voor jezelf komt