Telkens wanneer ik denk ‘ik heb het met de caafjes een beetje onder controle’ gaat er iets mis.
Eerst dacht ik: L. en ik doen dat goed met Nicolientje, nog 3x en ze is uitbehandeld.
Toen bleek ook Dorothy ziek.
Gisteren denk ik: L. en ik hebben het écht goed gedaan met een uitbehandelde Nicolien en Dorothy die wij voor het laatst haar drankje hebben toegediend en nu gaat ze naar R.
Ik loop naar buiten, werp de andere cavia’s iets lekkers toe en zie: ook Beverly heeft een kaal plekje onder haar oog.
Dús vangen L. en ik vanochtend Beverly (we worden ook daar steeds handiger in) en breng ik twee caven naar Amsterdam.
Weer terug durf ik amper naar de overgebleven caafjes te kijken.
Ik dóe het wel en krijg het benauwd bij elk gebaar dat lijkt op krabben.
Kale plekjes zie ik niet maar ik verwacht het ergste (wat iets anders is dan: ik ben er op voorbereid dus zal wanneer het zover is niet schrikken en me er niet rot bij voelen).
Intussen mis ik Dorothy wel.
Raar hoe snel je gewend raakt aan zo’n diertje in een kooi (hieruit vanochtend met enig ‘gedoe’ verwijderd).
En bijna ook Nicolien die ik in de schuur zó heb gezet dat áls ze dat zou willen ze in de zon kan zitten.
Morgen mag ze naar buiten.
Zorgendiertjes zijn het!