Hoi hoi
In december vertelde ik jullie van de ezel waar ik voor zorg die getroffen was door een zelfgemaakte croftybom
Het gaat soms goed soms niet goed met haar. Soms denken we de oude Maaike is er weer Soms houden we ons hart vast hoe het af zal lopen
Haar neus gaat goed en er begint zelfs weer wat haar op te groeien. Haar linkeroog gaat helaas verloren. Het hoornvlies is zodanig beschadigt dat het niet te redden is. Vandaag heeft de dierenarts er onder verdoving wild vlees afgehaald ….. pijnlijk dus
Ze krijgt nog steeds pijnstillers en wordt door alle verzorgers gruwelijk verwend.
Ze wordt dit jaar 25 dus ja in hoeverre heeft het haar zin in leven beinvloed. Ik denk zelf soms dat ze er niet zoveel zin meer in heeft Ze wil alleen maar in de stal staan en wil niet meer naar buiten. Ik ben bang dat haar lol in dingen ontnomen zijn. We doen er alles aan om het haar zo leuk mogelijk te maken. Met pijn in mn hart kijk ik soms naar haar en zeg dan tegen haar …Oud lief tantetje… genoeg is genoeg he …als het niet meer leuk is geef het dan aan…. Soms lijkt het of ze me snapt. Dan kijkt ze je met het 1ne goede oog aan van…. Ik geef het heus wel aan.
Elke dag hebben we er nog pijn en verdriet van en het zal zowel voor Maaike als voor ons nog heel lang gaan duren.
(Bron)
Dat ezeltje weerspiegelt het slechtste en het beste in de mens. Wat een ontroerende brief.