Ik trek het niet meer geloof ik.
En dat ik moe ben is 1 ding maar dat ik fouten ga maken is iets anders erger.
Om half zes sleep ik me uit bed.
Vanaf vijf over zes hou ik de playlist voor het fanlog bij.
Na zeven uur ga ik stukjes schrijven.
Ik spel de naam van de presentator fout (krijg boze mail).
Ik vergeet de laatste plaat (wel genoteerd) aan de playlist toe te voegen (mede-logger wijst me daarop via de commentjes zodat iedereen m´n blunder ziet – heel fijn).
Klant plaatst een bestelling en beklaagt zich erover dat ik voor de verzending van een mok zo´n hoog bedrag reken. Ik leg beleefd uit dat TPG Post dat doet – niet ik.
En ik vraag me af of het denkbaar is dat 1 dag, echt niet meer, iedereen gewoon even *lief* voor me kan zijn. Niet afkatten, niet boos zijn, niet zeuren.
En langer dan 1 dag mag natuurlijk ook.
Ik vond het eigenlijk wel gehstig, Menno Rehmeijer en Peter Rehwinkel 😉
Typisch staaltje woordblindheid, hè?
Gevolg: 1 boze presentator.
Ander gevolg na de kat over de plaat: huilerige fanlogster.
tijd om in het vliegtuig te stappen en dit landje héél ver achter je te laten!
Helemaal mee eens.
Ook omdat ik het punt nader van totaal ontploffen om/tegen de volgende die meent te moeten kommaneuken of me een stomme vraag stelt.
Waar ik dan weer spijt van krijg etc.
(hoewel het soms ook wel oplucht om van me af te meppen maar dat kan ik dus beter niet tegen klanten doen)
Het is jammer dat je niet vandaag al weg kan, dat is het allerbeste voor je nu….
och Jeanne, dat was weer eens helemaal niet de bedoeling, ik dacht je te helpen door het neer te zetten en dat je d’r dan meteen vanaf was.
@ Inger: raar. Ik wijs jou toch ook niet in de commentjes maar privé op spelfouten en niet kloppende namen?
Kortom: het kwam aan als een klap op m’n kop.