Al een paar dagen denk ik: ik zie egelkeutels.
Maar helemaal zeker ben ik niet dus ik heb het er niet over.
Tien minuten geleden kijk ik uit het raam en zie een giga-egel drinken uit het waterbakje.
Sprint naar beneden, camera mee. In de keuken een eitje gepakt voor buiten gebutst neerleggen.
Schuurdeur open, egel rent naar de achtertuin.
Eitje neergelegd.
Egel (ik heb me verborgen) komt terug.
Ik ga nog een keer naar beneden, met een extra eitje. Hopend op ‘contact’.
Maar hárd holt egel weg naar achteren.
Wat we ook hadden vorig jaar – we hebben het niet meer.
Goed voornemen: investeren in deze relatie.
Want ah! Wat een mooi gevoel was dat – egel en ik.
Ook al was het alleen vanuit mij.
Egel heeft het vast heel snel door als z/hij weer regelmatig eitjes en rivierkreeftjes kan snoepen 😉
Allebei de eitjes waren vanochtend leeg geslurpt.
Ik zal vanavond weer twee eitjes butsen en klaarleggen en heb al besloten spaghetti met rivierkreeftjes te maken – gelukkig heb ik alles in huis.
‘Investeren in de relatie’ noemen we dat.
De egels hier eten vooral slakken denk ik. Als ik hier iets lekkers (eitje, natvoer) zou neerzetten, weet ik precies wie dat opschrokt, tenzij ik ze binnenhoud.
Nadeel van diezelfde egels: het teekt hier nogal. Dus ik druppel de katten nu braaf met iets dat ook anti-teek zou zijn.